Թրեր կրող կանայք

1 

Դուք թիրախ եք Քրիստոնեությունը պայքար է, ոչ թե երազ:

 — Վենդել Ֆիլիպս 

Միգուցե դուք մտածեք, թե ինչու եմ առաջարկում, որ բոլոր տարիքի կանայք զենքեր վերցնեն և միանան պայքարին, երբ աշխարհն այսօր արդեն հեղեղված է բռնությամբ: Հուսով եմ, որ ընթերցելով այս գիրքը` դուք կբացահայտեք շատ պատճառներ, թե ինչու այս աշխարհում չկա չեզոք տարածք: Մենք չենք ապրում թրի բռնությամբ, բայց եկել է ժամանակը, որ ապրենք թրի ուժով: Թուր վերցնելու առաջին պատճառն այն է, որ անկախ նրանից` գիտակցում եք, թե` ոչ, դուք էպիկական պատերազմի մեջ եք, և Աստված չի ցանկանում, որ Իր դուստրերն անզեն լինեն կամ հանկարծակիի գան: Այս մասին խոսելու մղումն առաջացավ անսպասելիորեն: Երկու հազար տասը թվականի հուլիսի սկիզբն էր, ես նոր էի տուն վերադարձել ճանապարհորդությունից: Քարոզել էի հինգ տարբեր երկրներում ընդամենը չորս շաբաթվա ընթացքում: Բացի այդ` այն երկրները, որոնք ես այցելել էի, հեռու էին իրարից, այնպես որ, ճանապարհորդելը նշանակում էր` փոխել ժամային գոտիներ, գիշերը և ցերեկը, ինչպես նաև «ցատկոտել» Հյուսիսային և Հարա- վային Հեմփշիրների միջև: Հյուծված օրգանիզմի բիոռիթմերի շարունակական խախտումից ես մի փոքր թույլ էի զգում, թեև արդեն երկրորդ օրն էր, որ տանն  էի: Ես տանը մենակ էի կրտսեր որդուս` Արդենի հետ, այնպես որ գնացի նրա մոտ: Տեսնելով ինձ` Արդենն ափով թփթփացրեց բազմոցին` հրավիրելով ինձ` միանալ իրեն և միասին ֆիլմ դիտել: Ես հրճվանքով մտածեցի որդուս գրկելու մասին և նստեցի նրան շատ մոտ` հարցնելով. - Ի՞նչ ֆիլմ ենք դիտելու: - «Տերմինատորը», - պատասխանեց նա: Մինչև ձեր վրդովմունքն արտահայտելը, մնացեք ինձ հետ: Ես հավանություն չեմ տալիս այդ ֆիլմին, և ոչ էլ առաջարկում եմ, որ դիտեք այն: Ես դիտել եմ խմբագրված հեռուստատեսային տարբերակը, և նույնիսկ այդ ժամանակ` ութսունական թվականներին, այն ահավոր էր: Բայց ես գտա արժեքավոր մի բան ծիծաղելի սանրվածքների, անճաշակ երաժշտության և վատ դերասանական խաղի մեջ, ինչով ցանկանում եմ կիսվել ձեզ հետ, որովհետև այն գերազանց կերպով ցույց է տալիս այս գիրքը գրելու պատճառը: Եթե դուք ծանոթ չեք «Տերմինատոր» ֆիլմին, թույլ տվեք խիստ համառոտ պատմել: Այս պատմությունը Սառա Քոնորի մասին է: Նա մոտոցիկլետ վարող մատուցողուհի է, ով ապրում է ձանձրալի, միապաղաղ կյանքով` հուսալով, որ մեկ օր սերը կգտնի իրեն: Օրերը գրեթե ոչնչով չեն տարբերվում իրարից: Ցերեկը նա թխվածք և սուրճ է մատուցում, իսկ գիշերը հանդիպում է անծանոթ տղամարդկանց` հույս ունենալով, որ կգտնի իր հմայիչ արքայազնին: Ցերեկը նա աշխատում է, իսկ գիշերը` սպասում: 1980-ականների այս կանխատեսելի կյանքը կոպտորեն ընդ- հատվում է մի ռոբոտ-մարդասպանի կողմից, ով եկել է իր ապա- գայից: Մեր հերոսուհին` Սառան, ընդմիջման ժամանակ լսելով, որ իր անուն-ազգանունը ունեցող մի քանի կանայք սպանվել են, հասկանում է, որ իր կյանքը կարող է վտանգված լինել: Ակնհայտ է, որ տերմինատորը, ում դերը կատարում էր դերա- սան Առնոլդ Շվարցենեգերը` Կալիֆոռնիա նահանգի նախկին նա- հանգապետը և Մարիա Շրայերի նախկին ամուսինը, ճանապարհորդել էր ժամանակով, և յուրաքանչյուր կին, ով կրում է Սառա Քոնոր անուն-ազգանունը, նրա թիրախն է: Թվում է` անկարելի է, որ այս ռոբոտ-մարդասպանը ձախողվի: Նա ոչ միայն ունի մեքենայի  ուժ և տեղեկություններ մշակելու կարողություն, այլև ամբողջովին համալրված է նորագույն զենքերով: Բացի բոլոր տեխնոլոգիական առավելություններից` նրա ձեռքում է ութսունական թվականների տեղեկատվական միջոցների գագաթնակետը` «Դեղին էջերից» պոկած մի թերթ, որտեղ գրված են բոլոր Սառա Քոնորների հեռախոսահամարները և հասցեները, ովքեր ապրում են իր նպատակային տարածքում: Մինչ ապագայից եկած տերմինատորնիր ցուցակից գտնում է նորանոր Սառաների, մեր հերոսուհին սկսում է մի փոքր անհանգստանալ: Աշխատանքից հետո նա վերադառնում է իր բնակարանը և այս մասին կիսվում է ընկերուհիներից մեկի հետ: Հեռախոսի ինքնա- պատասխանիչից իմանալով, որ հանդիպումը հերթական անծա- նոթ տղամարդու հետ չի կայանալու` Սառան մի ակումբ է գնում. եթե վտանգն իրական է, այդտեղ նա կկարողանա թաքնվել ամբոխի մեջ: Տերմինատորն արագորեն գտնում է Սառային` նրա բնա- կարան կատարած կարճատև այցից հետո: Առնոլդը հայտնվում է ակումբում և սկսում է աջուձախ կրակել` խառնաշփոթ ստեղծելով: Անհաջող պարային շարժումները փոխարինվում են քաոսով, արյունով և գոչյուններով. մարդիկ սողում են հատակի վրայով` փորձելով փախչել: Բայց սպասե՛ք. այս դժգույն պատմության մեջ կա ևս մեկ անձնավորություն: Նույն պահին, երբ հայտնվում է նրա մարդասպանը` ապագայից, նրա պահապանը, որը նույնպես ապագայից է, բացահայտում է իր ներկայությունը` անելով անհաղթահարելի առաջարկ. «Արի՛ ինձ հետ, եթե ցանկանում ես ապրել»: Ընտրությունն ակնհայտ էր, այնպես որ, Սառան երկար չի մտածում. նա ցանկանում է ապրել: Նա դուրս է վազում ակումբից, ցատկում է ինչ-որ մեքենայի մեջ բոլորովին օտար մարդու հետ, և երկուսը միասին փորձում են փախչել: Բայցևայնպես, տերմինատորը չի հանձնվում: Սկսվում է արագընթաց հետապնդում. փամփուշտները փշրում են մեքենայի պատուհանների ապակիները և հյուծում Սառայի նյարդերը: Ուր էլ գնան և ինչ էլ անեն, թվում է` նրանք չեն կարողանում ազատվել իրեն հետապնդողից: Այս մատուցողուհին, ով հանդարտ կյանք էր վարում և ցանկանում էր արժանավոր ընկեր գտնել, նույնիսկ գաղափար չունի, որ այս էպիկական պատերազմը ծավալվում է իր շուրջը: Մինչ փամփուշտները թռչում են, և մեքենաներն իրար են բախվում, նրա պահապանն սկսում է պատմել իրեն, թե ով է ինքը: Նա բացատրում է, որ ապագայում նա հերոսուհի է դառնալու: Մի ամբողջ բանակ պատերազմ է վարելու` սպառազինված այն կանխատեսումներով և մարտավարություններով, որոնք նա գրի է առել և փոխանցել է իր որդուն: Ապագայում նա մեծ դեր է կատարելուայն հերոսական պայքարի մեջ, որը մղվելու է ընդդեմ ամբողջ մարդկության թշնամու: Սառան պարզապես չի կարողանում հավատալ, որ նա այս անհեթեթ պատմության մասնակիցն է, և համոզված է, որ նրան շփոթել են ինչ-որ մեկի հետ: Կարիք չկա դիտարկել իրեն որպես սպառնալիք` ներկայի կամ ապագայի համար: Փորձելով պարզություն և ողջամտություն բերել ստեղծված իրավիճակում` Սառան մերժում է ապագայից եկած իր պահապանի խոսքերը: Նա հերոսուհի չէ… նա պարզապես մատուցողուհի է: Նա նույնիսկ ընկեր չունի, այնպես որ, որտեղի՞ց որդի ունենա: Այս մղձավանջը սարսա- փելի սխալմունք է. նրան շփոթել են մեկ այլ մարդու հետ: Այնուամենայնիվ, նրա պահապանը պնդում է, որ հենց նա է ճիշտ Սառա Քոնորը` հերոսուհին, և որ իր առաքելությունն է` պատրաստել և պաշտպանել նրան: Բնականորեն ճնշվելով և հանկարծ կորցնելով ինքնավերահսկողությունը` Սառան բղավում է. «Ես ոչինչ չե՛մ արել», ինչին նրա պահապանը պատասխանում է. «Ո՛չ, բայց դու կանես»: Այդ դրվագի ժամանակ, որդուս հետ բազմոցին նստած, ուշա- դրությունս գամվեց էկրանին: Այս «ո՛չ, բայց դու կանես» արտա- հայտությունը` անցած տասնամյակներից, ներխուժեց իմ ներկան: Ես հասկացա, որ հաճախ մեր թշնամին գիտի, թե ով ենք մենք լինելու, նախքան կհայտնաբերենք դա: Եվ ժամանակն է, որ յուրա- քանչյուրս գիտակցենք այն երկու ճշմարտությունները, որոնք Սա- ռան հասկացավ այդ երեկո: Սիրելի դո՛ւստր.