1
ԴԻՄԱԿԱԶԵՐԾԵԼ ՄԱՐԴՈՒ ՀԱՄԱՐ ԱՄԵՆԱՎՏԱՆԳԱՎՈՐ ԹՇՆԱՄՈՒՆ
« Վախ չկա սիրո մեջ, այլ՛ կատարյալ սերը հեռացնում է վախը, որովհետև վախը տանջանք ունի…»: (Ա Հովհ. 4.18)
Վախն անվանել են սև հրեշ: Այսօր այդ հրեշը դիվային կատաղությամբ լցված հարձակվում է բոլոր ազգերի անօգնական մարդկանց վրա և պատերազմում նրանց դեմ: Այս չար հսկա մարդակերի պատճառով բազմաթիվ մարդիկ տառապում են նյութական կորուստներից, ինչպես նաև բարոյական և հոգևոր անկում են ապրում: Սև հրեշ ասվածը, որ տանջում է գիտակից մարդկանց, սովորական զգացում չէ, որն առաջանում է հանկարծակի աղմուկից կամ վտանգավոր առաջադրանք իրականացնելիս: Այս հրեշը անհիմն, տանջող տևական վախ է, որն ընկճում և դժվարացնում է մարդկանց կյանքը՛ պարուրելով նրանց վատ նախազգացումներով ու զգայախաբության մութ ամպերով:
Համընդհանուր վախ
Այն խնդիրը, որին ես ամենից հաճախ հանդիպել եմ աշխարհի տարբեր ռասաների և հասարակական դիրքի պատկանող մարդկանց մոտ՛ վախն է: Հասարակական տարբեր բնագավառներում աշխատող բանական մարդիկ, առանց բացառության նաև կրոնական առաջնորդները, ենթարկվում են վախի հարձակմանը: ԱՄՆ-ի նախկին նախագահներից մեկը՛ Հերբերտ Հուվերը, վերադառնալով Ամերիկա, ամփոփեց այն, ինչ տեսել էր իր գործնական ուղևորությունների ժամանակ. «Աշխարհում ամենուրեք գերիշխում է վախի զգացումը: Սա վերաբերում է մարդկային գործունեության բոլոր բնագավառներին՛ ֆինանսների, արդյունաբերության, հողագործության, գիտության, ինչպես նաև՛ կառավարության պաշտոնյաներին»: Այս ցավոտ և սրտակեղեք զեկույցը տրվել է մի իմաստուն պետական գործչի և բարձրակարգ հետազոտողի կողմից: Բժշկության բնագավառում հեղինակավոր դեմքերն էլ են գիտակցում, որ աշխարհը գտնվում է անտեսանելի թշնամու երկաթե ճիրաններում, որոնք անողորմ կերպով խեղդում են մարդկությանը: Բժիշկներն անդադար պայքարում են այս անտեսանելի հրեշի դեմ, որն իրականում գոյություն ունի ևորի զոհն են դառնում հիվանդները: Գտնվելով ֆիզիկական մարդու կողքին՛ նրանք ավելի շատ ուսումնասիրում են նրա միտքը: Քաղաքական ասպարեզում աշխարհի ղեկավարները գտնվում են գրեթե նույն հուսախաբ իրավիճակի մեջ, որում գտնվում էր Բաղդասար թագավորը: Այն գիշեր, երբ նա գինով, երգերով և կանանցով վայելում էր թագավորական խնջույքը, նրա կայսրությունն անցավ պատմության գիրկը: Աստվածաշնչում ասվում է. «Այն ժամանակ թագավորի գույնը փոխվեց… և նրա մեջքի հոդերը լուծվում էին, և նրա ծնկները մեկ մեկու էին խփվում» ( Դա նիել 5.6): Նրա վախի պատճա ռը Մարաց և Պարսից հզոր թագավորություններն էին: Իսկ այսօր դա ատոմային ռումբերի սարսափելի պայթյուններն են, միջ մայրցամաքային հրթիռները, բակտերիոլոգիական զենքի սպառնալիքը և տիեզերքից թափանցող մահացու ճառագայթները: Պետական գործիչները շատ լավ են գիտակցում, որ թաքնվելու տեղ չունեն: