Նրա Մեջ

(0)

Մաս 1. 

ՆՐԱ ՄԵՋ 

 

Մեզնից քչերն են գիտակցում այն հոգևոր օրենքը, ըստ որի` մեր դավանանքները կառավարում են մեզ: Երբ գործածում ենք «դավանանք» (անգլերենում` «խոստովանություն») բառը, մարդիկ մեխանիկորեն մտածում են մեղքերի խոստովանության մասին: Աստվածաշունչն ասում է. «Եթե մենք խոստովանենք մեր մեղքերը, Նա հավատարիմ է ու արդար` ներելու մեր մեղքերը և մաքրելու մեզ բոլոր անարդարությունից» (Ա Հովհ. 1.9): Սակայն սա դավանանքի (խոստովանության) մի կողմն է: Աստվածաշնչում շատ ավելին է ասվում դավանանքի մյուս` դրական կողմի, այսինքն` մեր հավատքի դավանության մասին:

 

Հռոմեացիս 10.9,10

9. Որ, եթե քո շուրթերով Հիսուսին Տեր դավանես և քո սրտում հավատաս, որ Աստված հարություն է տվել Նրան մեռելներից, կփրկվես:

10. Քանզի, սրտով մարդը հավատում է արդարանալու համար, շուրթերով դավանում փրկության համար:

 

Այս խոսքը ոչ թե մեղքի խոստովանության, այլ Հիսուսին դավանելու մասին է: Մարդը սրտով հավատում է Հիսուսին և շուրթերով Նրան Տեր է դավանում:

 

 

Առակաց 6.2 

2. Քո բերանի խոսքերով որոգայթն ընկար, քո բերանի խոսքերով բռնվեցիր:

 

Մեր խոսքը մեր դավանանքն է: Եվ մեր դավանանքները, այսինքն` մեր խոսքերը, մեզ կառավարում են: Հիսուսն ասաց.

 

Մարկոս 11.23 

23. Քանզի ճշմարիտ ասում եմ ձեզ. նա, ով ասի այս լեռանը` վեր կաց և ծովն ընկիր, և չկասկածի իր սրտում, այլ հավատա, որ ինչ ասում է կլինի, պիտի լինի նրան, ինչ որ ասի:

 

Եկեք փոքր -ինչ մտորենք Հիսուսի հետևյալ խոսքերի շուրջ. «… նա, ով ասի… և չկասկածի իր սրտում, այլ հավատա, որ ինչ ասում է կլինի, պիտի լինի նրան, ինչ որ ասի»: Գիտե՞ր արդյոք Հիսուսը, թե ինչի մասին էր խոսում, թե՞ սրանք պարզապես անպատասխանատու երազողի խոսքեր են: Ո՛չ, սրանք երազողի խոսքեր չեն: Հիսուսն ասում էր հենց այն, ինչ  ուզում էր ասել: Եվ ի՞նչ էր Նա ասում: Հիսուսն ասում էր` դուք կունենաք: Դուք կունենաք այն, ինչ կասեք: Եթե իսկապես ձեր սրտում հավատաք ինչ -որ բանի` լինի դրական, թե բացասական, և դա ասեք ձեր շուրթերով, կլինի այն, ինչ ասեք: Մարդը միշտ սրտով հավատում և շուրթերով դավանում է Աստծո բոլոր ծրագրերն ու որոշումները:

 

Ուշադրություն դարձրեք, թե ինչպես են աստվածաշնչյան այս երկու մեջբերումներն արտահայտում նույն իմաստը.

 

«… շուրթերով դավանում ենք…» (Հռոմ. 10.10) և «… նա կունենա այն, ինչ կասի» (Մարկ. 11.23):

 

Եբրայեցիս 4.14 

14. Արդ, մենք, որ ունենք մեծ Քահանայապետ, երկինք գնացած, Հիսուսին` Աստծո Որդուն, ամուր բռնենք մեր դավանությունը:

 

Ո՞րն է այն դավանությունը, որը պետք է ամուր բռնենք և պահպանենք: Դա մեր հավատքի դավանությունն է, Հիսուս Քրիստոսի, Աստծո` մեր երկնային Հոր և Նրա Խոսքի հանդեպ մեր հավատքի դավանությունը: Քրիստոնյաների մեծամասնությունը թեև անկեղծ են, բայց թույլ են: Պատճառն այն է, որ նրանք, իրականում, երբեք չեն համարձակվել դավանել այն, ինչ Աստծո Խոսքն ասում է իրենց մասին: Նրանք երբեք չեն համարձակվել դավանել, որ ունեն այն, ինչ Աստծո Խոսքն ասում է, որ ունեն: Իրականում, ճիշտ դավանությունն ամուր բռնելու փոխարեն, շատերը սխալ դավանություն են անում: Սխալ դավանությունը պարտության, ձախողման և սատանայի տիրապետության դավանությունն է:

Նրանք հաճախ խոսում են սատանայի գործերի մասին, թե ինչ զրկանքներ են կրում, ինչպես են պայքարում, ինչպես է սատանան խոչընդոտում իրենց հաջողությանը` պահելով իրենց հիվանդության և կապանքների մեջ: Եվ քանի դեռ նրանք այդպես են խոսում, Հիսուսի խոսքերի համաձայն, կունենան այն, ինչ ասում են: Ես գիտեմ, որ մարդիկ այդպես չէին վարվի, եթե իմանային, թե ինչ են անում: Նրանց դավանությունը ոչ այլ ինչ է, եթե ոչ չգիտակցված հայտարարություն, թե Աստված` մեր երկնային Հայրը, ձախողակ է: Աստված ձախողակ չէ: Պարտությունն Աստծուց չէ: Եթե խոսում եք պարտության մասին, ուրեմն խոսում եք սատանայի գործերի մասին: Աստված չի ցանկանում, որ եկեղեցին պարտության մեջ քայլի: Նա ասաց, որ դժոխքի դռները չեն հաղթի եկեղեցուն (տես` Մատթ. 16.18):

Վարկանիշներ

0 reviews
keyboard_arrow_up