1
Պատմություն, որն Աստված ցանկանում է պատմել մեզ քնելուց առաջ
Հնչեց հեռախոսազանգը, ևընդհատվեց տանը տիրող սովորական քաոսը, որը ստեղծել էին ամառային արձակուրդների պատճառով տանը գտնվող չորս տղաներս:
- Ալո՛:
- Լի՛զա, հովիվ Թեդն է: Ինձ հետաքրքիր է՝ արդյո՞ք դու կկարողանաս այս երեկո բարձր դասարանների աղջիկների հետ խոսել սեքսից:
Ես սառեցի՝ հիշելով հեռուստաշոուի վերջին դրվագը, որը դիտել էի կեսօրին տեղական հեռուստատեսությամբ, մինչ հավաքում էի չորացած լվացքը: Եթե այս շոուն ճիշտ էր, ուրեմն շատ բան էր փոխվել բարձր դասարաններում իմ սովորելուց հետո: Համաձայն հեռուստաշոուի՝ նույնիսկ միջին դասարանների աշակերտները ներգրավված էին այնպիսի սեռական գործողությունների մեջ, որոնց մասին ես նույնիսկ տեղյակ չեմ եղել իմ վաղ պատանեկան հասակում:
- Այս երեկո՞,- կմկմացի ես նյարդայնանալով:
- Այո՛,- շարունակեց նա,- ահա՛ ծրագիրը: Մենք բաժանելու ենք տղաներին ևաղջիկներին: Ես կլինեմ տղաների հետ, իսկ դու՝ աղջիկների հետ պատանեկան սենյակում:
- Ջոնը այս երեկո ինքնաթիռով վերադառնում է: Դեմ չե՞ք լինի, եթե սկզբում նրա հետ խոսեմ,- հապաղելով հարցրի ես՝ փորձելով հետաձգել ժամանակը:
- Իհա՛րկե, երբ որոշեք, զանգեք ինձ կամ պատանեկան ծառայության հովվին:
Ես կախեցի լսափողը... մի փոքր դողալով: Ի՞նչ է կատարվում: Ես ճանապարհորդում եմ ամբողջ երկրով և խոսում տարբեր տարիքի կանանց մեծ խմբերի առջև, ինչո՞ւ պետք է հուզվեմ մեր տեղական դպրոցի բարձր դասարանների աղջիկների առջև: Ես փորձեցի կառավարել ինձ: Բացի այդ, իմ ամուսինը նախկինում պատանեկան ծառայության հովիվ է եղել: Եվ այդ երկու տարիները քիչ թե շատ անվնաս էին անցել ինձ համար: Հետո ես հասկացա, որ տարիքային խումբը չէր, որ անհանգստացնում էր ինձ, այլ՝ թեման: Ես զանգեցի Ջոնին: Նա գտնվում էր մի օդանավակայանում, որտեղից պետք է թռչեր տուն:
- Սիրելի՛ս, հովիվ Թեդը ցանկանում է իմանալ՝ արդյո՞ք կարող եմ այս երեկո բարձր դասարանների աղջիկների հետ խոսել սեքսից: Ես չգիտեմ ինչ անել: Դու այս երեկո տուն ես վերադառնում, ևինձ կարծես թե ուշ են զգուշացրել: Բացի այդ ես չգիտեմ, թե ինչ եմ ասելու նրանց: Նկատի ունեմ, դու գիտե՞ս, որ բարձր դասարաններում կան շատ աղջիկներ, որոնք զբաղվում են օրալ սեքսով:
Իմ վերջին մեկնաբանությունն արվեց՝ Ջոնին ցնցելու նպատակով, բայց Ջոնն ակնհայտորեն չազդվեց դրանից:
- Ինձ հետ խնդիր չունես: Կարծում եմ, դու պետք է գնաս:
- Բայց ի՞նչ եմ ասելու բարձր դասարանների աղջիկներին: Ես նույնիսկ դուստր չունեմ և գրեթե ժամանակ էլ չունեմ պատրաստվելու,- պատճառաբանեցի:
- Դու ունես երեք ժամ, Լի՛զա, կարծում եմ, պետք է համաձայնես,- պնդեց Ջոնը: Հիանալի՜ է, նա չէր պատրաստվում ինձ թաքնվելու տեղ տալ: Ես լսեցի, թե ինչպես էին տղաները վիճում ևաղմկում վերևի հարկում:
- Ո՛չ, տղաները չափից շատ են աղմկում, և ես չեմ կարողանա ինչ-որ բան անել, և, ընդհանրապես, ի՞նչ պետք է խոսեմ սեքսից:
- Աստված քեզ ցույց կտա: Լսի՛ր, ես արդեն նստում եմ ինքնաթիռ, զանգի՛ր Թեդին ևասա՛, որ ինձ հետ կապված ամեն ինչ կարգին է:
- Լա՛վ, ես այդքան էլ համոզված չեմ, բայց կգնամ: Զանգահարի՛ր, երբ վայրէջք կատարես,- մրմնջացի ես:
Իհա՛րկե, Ջոնի համար ամեն ինչ հիանալի էր, որովհետև երեկո յան խոսողը նա չէր: Ես ատում եմ, երբ ուզում եմ գլուխս մի բանից ազատել, իսկ նա ինձ թույլ չի տալիս: Ես աչքի անցկացրի նրա գրասենյակը՝ փորձելով դարակներում փնտրել հնարավորինս հարմար գրքեր: Այդ ընթացքում զանգեցի հովիվ Թեդին՝ դեռևս չիմանալով, թե ինչ պետք է ասեմ:
- Հովիվ Թե՛դ, Ջոնի հետ կապված խնդիր չկա: Մինչ կգիտակցեի, ինձ արդեն հանձնարարություն տրվեց:
- Հիասքա՜նչ է: Լսի՛ր, ես չեմ ուզում, որ դու չափից շատ պատրաստվես: Ահա՛ կաղապարը: Մենք միասին կփառաբանենք և կերկրպագենք: Հետո աղջիկները կմնան քեզ հետ: Նրանց կտրվի հնարավորություն լրացնելու երեքից հինգ քարտ՝ նշելով ցանկացած հարց, որ նրանք հավանաբար կունենան: Առաջին մասում դու կպատասխանես նրանց հարցերին, այնուհետև՝ կսովորեցնես, ապա թույլ կտաս, որ գնան:
- Ես հարցերը նախօրոք կտեսնե՞մ: Պատասխանը՝ ոչ էր: Ես ինձ ավելի անհարմար զգացի:
- Հովիվ Թե՛դ, դուք գիտեի՞ք, որ նախքան քրիստոնյա դառնալը ես լիովին հեթանոս եմ եղել: Նկատի ունեմ, որ չունեմ մաքրության կամ սրբության հիանալի վկայություն: Ես կարծում եմ, որ մեկ ուրիշը ավելի հարմար կլինի այդ դասախոսության համար:
- Դե, ես չեմ կարծում, որ դու պետք է տաս քո վկայությունը (քանի որ արդեն հայտնի էր, որ ես չունեի այդպիսի վկայություն): Ես ցանկանում եմ, որ դու խոսես մաքրության մասին և տաս նրանց ուղիղ պատասխաններ: Դու կարո՛ղ ես: Նրա ձայնն այլևս չլսվեց: Ես կախեցի լսափողը՝ զարմանալով, թե ինչպես եղավ, որ ներգրավվեցի սրա մեջ: Ես բազմաթիվ գործեր ունեի անելու: Եվս մեկ երեկո՝ երեխաներիցս հեռու, ևես զգում էի, որ այդ պահին ընդհանրապես որակավորված չեմ այդպիսի թեմայի համար: Ես դուրս վազեցի Ջոնի գրասենյակից և համախմբեցի չորս տղաներիս, որպեսզի ներկայացնեի իմ վիճակը:
- Տղանե՛ր, ես ձեր համագործակցության կարիքն ունեմ: Հովիվ Թեդը խնդրել է երեք ժամից խոսել պատանեկան խմբի բարձր դասարանների աղջիկների հետ: Եվ իսկապես պատրաստվելու կարիք ունեմ: Ես կլինեմ հայրիկի գրասենյակում: Խնդրո՛ւմ եմ, շա՛տ եմ խնդրում, ինձ չանհանգստացնեք, եթե միայն հարցը չհասնի արյուն թափելուն: Սիրալի՛ր եղեք մեկդ մյուսի հանդեպ: Գնացե՛ք դուրս և թարմ օդ շնչե՛ք, վերև բարձրացե՛ք կամ իջե՛ք ներքև, բայց ես չեմ ցանկանում, որ ձեզնից որևէ մեկը մնա այս հարկում: Ես չեմ ուզում որևէ վիճաբանություն լսել: Պա՞րզ է:
Նրանք նայեցին միմյանց և գլխով համաձայնության նշան արին: Նրանք հասկացան հուսահատված մոր հայացքը: Ես վազեցի Ջոնի սենյակ և հանեցի համաբարբառներն ու համապատասխան նյութերը: Հանկարծ նկատեցի իննամյա որդուս՝ Ալեքին, որն ինձ էր նայում սենյակի ապակե դռան ետևից: Ես բացեցի դուռը:
- Ի՞նչ է պատահել, Ալե՛ք,- անհամբերությամբ հարցրի:
- Օ՜, ոչի՛նչ, ես պարզապես քեզ եմ նայում, - հանգիստ պատասխանեց նա:
- Այդպես չի՛ կարելի: Հիշի՛ր, դու պետք է լինեիր վերևում, ներքևում կամ էլ դրսում: Խնդրո՛ւմ եմ՝ գնա՛:
- Շատ լավ,- ասաց նա՝ ուսերը թափ տալով: Ես կրկին մեկուսացա և բացեցի Մեթյու Հենրիի «Մեկնաբանությունները», բայց իրականում գաղափար չունեի, թե որտեղից սկսեմ: Ես բացեցի իմ Աստվածաշնչի Ընդլայնված տարբերակը և վերանայում էի բոլոր ծանոթ խոսքերը մաքրության, պղծության և պոռնկության վերաբերյալ, երբ հեռախոսը կրկին զանգեց: Հիմա ես արդեն նյարդայնանում էի: Արագ վերցրի լսափողը:
- Ալո՛:
- Լի՛զա, Թե՛դն է: Լսի՛ր, այսօրվա երեկոն հետաձգվեց: Մենք պարզապես չենք կարող այն այդքան շուտ իրականացնել: Բայց ուզում ենք այս երեկո հայտարարել այդ մասին և իրականացնել հաջորդ շաբաթ: Իսկ դու քաղաքում կլինե՞ս: Ահա իմ հնարավորությունը: Հավանաբար քաղաքից դուրս կլինեմ: Ես ճանկեցի օրագիրս և աչքի անցկացրի ամբողջ շաբաթը:
- Հաջորդ շաբաթ ես տանը կլինեմ:
- Հիանալի՜ է, մենք այդ ժամանակ էլ կհանդիպենք: Նրա ձայնն այլևս չլսվեց:
Ես ինչ-որ թեթևություն զգացի՝ իմանալով, որ պատրաստվելու համար ունեի մեկ շաբաթ և ոչ թե երեք ժամ (որն իրականում երեք էլ չէր, քանի որ ո՛չ լոգանք էի ընդունել, ո՛չ էլ ճաշ պատրաստել): Ես թեթև շունչ քաշեցի և տղաներին տեղյակ պահեցի, որ կյանքը կարող է վերադառնալ սովորական ռիթմին, հետո առաջ շարժվեցի՝ շարունակելով օրը շատ ավելի թեթև զգացողությամբ:
Հաջորդ շաբաթվա ընթացքում սրտումս կրում էի ծառայությունը և նրա բովանդակությունը: Ես իսկապես փնտրում էի Աստծուն, ուսումնասիրում Սուրբ գիրքը և քննում իմ սիրտը այն հարցերի պատասխանների համար, որոնց, գիտեի, որ կհանդիպեմ: Ես կռահեցի, որ հնարավոր է ինձ հարցնեն այն մասին, թե որքան կարելի է «խորանալ» այդ տարիքում երկու սեռերի միջև փոխհարաբերություններում:
Ես քննում էի Աստվածաշունչը՝ հստակ ևորոշակի պատասխան գտնելու համար, և հիշեցի այն մեկը, որ տվել էի իմ երեխաներին, երբ նրանք դեռ փոքր էին: Ես նրանց ասել էի, որ կախարդ Ջոնսոնը վարակվել էր ՁԻԱՀ-ով՝ չափից շատ աղջիկների համբուրելու պատճառով: Դրանից հետո, ի զարման ինձ, իմ երեխաները վախենում էին համբուրել մեր բարեկամներին: Ես չէի ցանկանում նրանց անհանգստացնել մանրամասներով, քանի դեռ «այդքան փոքր» էին:
Երբ ավագ որդիս տասներկու տարեկան էր, ես նրան ուղարկեցի տղաների և աղջիկների փոխհարաբերությունների մասին թեմայով սեմինարի և խոստացա, որ ինքս կդասավորեմ նրա ամուսնությունը: Ես նույնիսկ առաջարկեցի իմ ճանապարհորդությունների ընթացքում ապագա հարսնացուի թեկնածուներից հարցաթերթիկներ հավաքել: Ես համոզել էի նրան, որ եթե նա չվճարեր ժամադրությունների համար, բավականին շատ գումար կխնայեր և կկարողանար իսկապես մի լավ մեքենա գնել:
Բայց հիմա ես պետք է լուրջ լինեի: Այնտեղ կլինեին մի քանի հարյուր աղջիկներ, ովքեր ինձ հետ չէին կիսի իմ տեսությունը ամուսնության մասին: Ես անկեղծորեն աղոթեցի. «Հա՛յր, ես այս աղջիկների համար պատասխանի կարիք ունեմ: Ցանկանում եմ տալ Քո իմաստությունը ևոչ թե իմ սեփական կարծիքը կամ մեկ ուրիշինը: Կարո՞ղ եմ ասել, որ զույգերը կարող են իրար ձեռք բռնել այն դեպքում, երբ նրանց փոխհարաբերությունները չեն խորացել: Կամ, միգուցե, Դու մտածում ես, որ կարելի է համբուրել: Ես իրոք կարիք ունեմ, որ շուտ իմանամ այս ամենը»: Ես սպասեցի, բայց ոչ մի պատասխան չստացա Աստծուց, ուստի ոտքի կանգնեցի և գնացի լոգարան: Վաղը վճռական օր է: Մինչ լոգանք էի ընդունում, ես մտքով հաջորդ օրվա ծառայության վայրում էի: Հանկարծ լսեցի, որ Սուրբ Հոգին խոսում է ինձ հետ ևուղղություն տալիս: Նա ինձ ասաց. «Դու կանոններ ես փնտրում նրանց վարքագիծը սահմանափակելու համար: Կանոնները նրանց չեն պահի: Այն ուժը և կարողությունը, որ նրանց անհրաժեշտ է, պետք է ծնվի փոխհարաբերությունից: Փոխի՛ր քո շեշտադրումը՝ մտածելով ոչ թե այն մասին, թե ինչ չեն կարող անել նրանք, այլ՝ թե ինչ կարող են անել: Ասա՛ աղջիկներին, որ նրանք իրենց ընկերների հետ փոխհարաբերություններում կարող են խորանալ այնքան, որքան նույն արարքը առանց անհարմար զգալու կանեին իրենց հայրերի առջև: Որովհետև հայրերը իրենց աղջիկների արժանապատվության պաշտպանն ու պահապանն են»: Ես ցնցվեցի: Հարցը կանոնների մեջ չէր, և ես չէի կարող ինձ թույլ տալ գնալ այդ ճանապարհով: Դա կվերածեր քննարկումը օրենքների մասին դասախոսության, և պատանիներին կթողներ անզոր, իսկ ինձ՝ հուսախաբված վիճակում: Փոխարենը, այն իրենց երկնային Հոր հետ փոխհարաբերություններ ունենալու և երկրային հայրերին պատվելու մասին էր: Այն սահմանափակումների, բարոյական օրենքների մասին չէր, այլ՝ իրենց սրտերում գրված օրենքների: Ես դուրս եկա և սկսեցի ինքս ինձ համար նշումներ անել: Հաջորդ երեկո, երբ ժամանեցի, փառաբանությունն արդեն սկսվել էր: Ես ինձ այդքան էլ հարմար չէի զգում: Այդքան շատ պատանիների առջև կանգնած էր արդեն քառասունը լրացած մի կին: Նրանց աչքից հնարավոր չէր աննկատ մնալ: Ես պատկերացրի, որ պատանիները նայում էին ինձ՝ որպես «մեկ այլ անկոչ մայրիկի», որը եկել է լրտեսելու իրենց երիտասարդական խումբը: